rengarenk akrken sular ,bir eski irlanda masalinin icinde buldum kendimi.ama hic alisik degildim baska yerlere baska nefeslere ,nefesimi tuttum .
yuzyillik agaclarin ortasinda oturup kendime dinlemeye koyuldum,yanginim o anda basladi,gunesin kavurup esmer anadolu cocuklarina cevirdigi agaclar gonullu gonullu attilar kendine ateslere ,yurekleri yanmaya dunnden hazir. demiri dovuyordu ,ve her kivilcim baska bir sey anlatiyordu ,kirmizi aksamlarin en izbe yerlerinde yasiyordu siyah.ve yanindan gecen herkesi kendine cekiyordu.bende boyle yolculuklarin bririnde rastladim ona.yuzunde bitmek tukenmeyek bilmeyen bir telas.hizla vuruyordu onune cikn tavsanlari ve kuslari.gizli bir oyunun en guclu ve kutsanmis kahramanini oynuyordu hala.topraklar giderek ayriliyordu birbirinden dahad otesi insanlar.
bilmedigimiz bir dilde turkuler fisildiyordu gecmiste yasayanlar.anlatiliyordu hale efsanelerin kivilcimlari,uzerine konmus binlerce yalan.dusunceyi asmisti coktan kirmizi,belki bir bocegin sirtinda,bir yunusun disleri arasinda.uzayin boslugunda,birde en sakli dusuncelerimizde apacik meydan okurcasina.
kirmizinin dogumuna iliskin hatirladiklarimda biraz celiskili.belki yedigin bir lokma anlatir sana seni beni onu.
en soguk aksamlarda bir serce titrekliginde olmam beni sana getiren belkide.veya senin bir serce olman.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder