Kırılmış Dizkapakları
Gidemem, bakma yüzüme öyle.
Kırılmış diz kapaklarım.
Bir bardak suya elimi uzatır gibi,
Öylece gidemem.
Hayatın fani boşluklarından geçerek,
Belkide biraz izdüşümle ilerleyerek,
En cahillerin laf-ı güzah savaşından yara almadan kurtularak.
Bunlara kendimi ve seni inandırarak öylece gidemem.
Ellerime bulaşmış yosunların arasından sonunda bir palyoça balığı ya çıkarsa?
Kutsanmış kehanetleriniz ya doğru değilse?
Hayat ya bir lanirentse ve en hızlı şekilde çıkışa ulaşmaksa amaç?
Amaçsız bir hayatı yorgan gibi üstüne örtmeyi kabullenmek lazım artık.
Bugün burada olanların hiçbir önemi olmadığını 100 yada 1 milyon yıl sonra idrak edeceğiz. Zamanın ruhu dedikleri bu işte. Şimdi kaldırın ellerinizi zamanın ruhuna bir duada siz okuyun. Şeytanı sakladığınız delikten çıkarın ve ona (aynanıza ) bakın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder