kocasindan bosanmadan hemen once bulmustu isi, kendini sansli hissediyordu.karsi masada oturan sisko kadina arada bakiyor onun kadar sisman olmadigini ve ondan daha guzel oldugu icin mutlu hissediyordu."cok yasli degilim nasil olsa ask bir kez daha kapimi calacak" diyordu icinden bazen.
sisko kadin arada sirada onun masasina gelip su evraklarin imzalanmasi gerekiyor diyordu.nesrin evraklari imzalayip geri veriyordu.sisko kadin buyuk kalcalarini sallayarak mudurun odasina girip onada evraklari imzalattiktan sonra tekrar masasina donuyordu.bu sahne hergun onlarca kez tekrarlaniyordu.
cay molalarinda surdan burdan sohbet ediyorlardi.iyi bir insandi.fakat konustugu konular cok bostu.
nesrin bazen cok konusan bu sisko kadini dinlemekten bikip sadece dinlermis gibi yapip kafasiyla onayliyordu.
saatin 7 olmasina yakin ofise gelen kisiler azaliyor.evraklar azaliyor,mudur bey cikiyor ,sisko kadin cikiyordu.
en son nesrin kapiyi kilitleyip cikip gidiyordu.mudur bey tam zamaninda cikip gecerken nesrine ustunde maasinin yazili oldugu sari zarfi birakti.
"ilk maasinizi gule gule harcayin nesrin hanim" dedi.
nesrin mahcup bir gulumsemeyle "cok tesekkur ederim mustafa bey" dedi
mustafa bey "sizden cok memnun kaldik,umarim bizim bir hatamiz olmamistir"diyerek ekledi
nesrin "yok olurmu hic oyle sey"dedi
"hanim kizimiz nasillar"?dedi mustafa bey
nesrin hanim'in yuzunde bir gulumseme belirdi."oda cok iyi okuldan donmustur.haftaya onuda getiririm goursunuz"
"tamam o zaman ben cikiyorum sizde kapatip cikarsiniz.dediktan sonra meral hanimin masasinada sari zarfi birakip az bisey konustuktan sonra cikti.
meral hanim'da ofisten ayrildiktan sonra agir tahta kapiyi kilitleyip nesrinde cikti.beton kokan koridorlardan,genis beton merdivenlerden gecip disari cikti.
"bu maasi idareli kullanmaliyim yoksa ayin sonunu getiremem "diyordu icinden.kafasinda hesaplar yapmaya basladi.
kizin okuluna odenecek para,elektirik,su,dogalgaz aidatlar,kira,gecen ay aldigi televizyonun taksidi "baska bisey cikmasa bari "dedi
basini otobusun camina dayadi.duraklarda bekleyen insanlara bakti,luks magazalarin isiklari bir var bir yoktu.
bu agir otobus kimbilir kimleri tasimisti.kimler mutlu ve kimler mutsuzdu?
kimler uyuya kalmisti?burda herkes ayniydi.herkes iyi sartlarda yasamak icin calisiyor aksam otobusle eve donuyorlardi.
okudugu romanlarda boyle durumlarda hep yagmur yagardi ama yagmayacagini biliyordu.cukurlu yollardan agir agir gecip giden bu yasli otobusun icindeki bu insanlar neler yapiyorlardir acaba?diye dusundu.
ayakta duran biri kiz biri erkek ogrenciye takildi gozleri.cocuk kiza sariliyor arada opmeye calisiyor.kiz kikirdiyordu.gozlerinden mutluluk ve utangaclik yayiliyordu.on tarafta basinda eski sapkali gri ,hafif parlak ama eski stil ceket giymis adami dusunmeye basladi."bu adam kesin emeklidir"onun yanindaki genc icinse sporcu olabilir buyuk ihtimal dedi.
eskiden okuldayken voleybol oynadigi gunler gecti,okuldaki sevdigi cocugun yuzu ve sinif numarasi hala aklindaydi.
kocasindan bosandiktan sonra hayata daha bir karamsar bakar olmustu sanki.onunla evlenmis olmayi kendisinin yaptigi buyuk bir hata olarak goruyordu fakat bosanmis olmayi hatami yoksa dogrumu yaptigina bit turlu karar veremiyordu.
belkide bu kararsizligin sebebi kiziydi."ya onu istedigi okula gonderemezsem" ya bir gun benden arkadaslarinda olan bir esyanin aynisinda almami ister ve benalamazsam "diye uzuluyordu.
"ne babamdan bir sey kaldi bana ne anamdan.okuyamadikda dogru durust.kendi basimada ne kadar gelisebilirdimki bu sartlarda"
butun sorunlarin cevabini ararken her zaman vardigi sonuc egitimsiz kalmis olmasi ve parasizlikti.bu parasizlik onun yakasini neden hic birakmiyordu sanki?
belki bir gun hersey bir sihirli degnegin dokunusuyla degisecekti.
cantasina koydugu kitabi cikarmak icin elini uzatmisken evinin yakinina geldigini farketti elini geri cekip inecek var dugmesine basti.
renkleri solmus kahverengi siyahli karelerin bulundugu koltuklara tutunarak kapiya dogru ilerledi.
kapi acilip tertemiz havayla bulustu yuzu.ama bunu ne gorecek nede dusunecek vakti vardi.
kaldirimdan yuruyerek daha yeni dikilmis agaclara aldiris etmeden gecti .kapinin disinda renk renk toplarin,bir gunes semsiyesinin,bir kucuk masanin bir kac taburenin bulundugu dukkana girdi.iki ekmek aldi.ekmeklerde sicak sicak diye dusundu sevindi.kasaya yoneldi iki ekmegi tezgaha koydu." yarim kilo zeytin ,bide az yagli peynir verirmisin" dedi.
mavi dis kapinin onune gelince elindeki kese kagidini yere birakip cantasindan sari anahtari cikarip kapiyi acti.kese kagidini tekrer yerden alip betondan yapilmis uzerlerinde beyaz kirmizi koyu mavi kucuk kareciklerin oldugu donen merdivenlerden cikip 3.kattaki evinin zilini caldi.
kapiyi acan kiziydi.
"hosgeldin anne"dedi.
"derslerini bitirdiysen hemen gir elini yuzunu yika yemek yiyecegiz "dedi.
cantasini giristeki masanin ustune birakti ceketini asip hemen mutfaga dogru gidip kese kagidini yan tarafta duran kutularin ustune koydu.
dunden kalma yemekleri isitip yanina birazda kahvaltilik cikardiktan sonra caydanligi masaya koydu.
yemek bitikten sonra kiziyla sohbet etmeye basladi.birazdan zaten uyuyacaklardi.
istanbulda hayat daha yeni basliyordu.insanlar uyanacakti birazdan ,kahvalti edecekler ,en guzel kiyafetlerini giyip beyogluna veya baska bir yere gidip kendilerine gore egleneceklerdi.istanbulda hayat yeni basliyordu daha birazdan ip kopuk sokaklara cikacak,onlarca hirsizlik ve olay olacakti.
beyaz geceligini giyip yataga girdi.yaninda duran din konulu kitabi biraz okudu.gozleri agirlasmaya baslayinca hergece ettigi dualari tekrarladi.gozlerini kapatti birazdan uykuya dalacak ve ruyasinda eski okulun alt katindaki karanlik odaya arkadasiyla beraber gizlice girecek.onca masa sandalye okulun eski esyalarinin arasindan korkuyla odanin sonuna gidecek."burda ne isimiz var hemen cikalim"demek icin arkadasina dondugunde onun odanin diger ucunde yere kapaklanmis garip hiriltilar cikarirken gorecek ve aglayacakti.
odadan kosarak cikip gitmek icin kapiya dogru yoneldiginde arkadasi ona hizla saldiracak ve nesrin uyanacakti.
istanbulda hayat bazilari icin hergun ya basliyor ya bitiyordu.birbirinden kesin cizgilerle ayrilmis bunca yasam, hepsi birbirinin merkezindeyken bile birbirlerine dokunmadan hata birbirlerini gormeden kayboluyordu.
sabah gozlerini acti.bembeyaz tuvalete girdi.aynada kendine bakti.yok yok hala gencti.yuzunu yikadi. kizi kaldirdi.kahvaltiyi hazirladi.birlikte kahvalti yaptilar.kizi giydirdi.okula gitmede once tirnaklarini kesmesini soylemis ogretmeni.kizin tirnaklarini kestikten sonra nesrin.kizi servise birakip ordan ise gitmek icin evden cikti.
her gun bu saatte gelen servis bugun gecikti.biraz daha gelmezse otobusu kaciracagim.bir muddet daha bekledikten sonra servis geldi hemen kizi minubuse bindirip hizli adimlarla otobus duragina yoneldi.
ne kadar hizli yuruduysede nafile otobus duragini gorur gormez otobusunde coktan yolculari alip alip agir agir cukurlu yollarda hizlanmaya basladigini gordu.yetismesi imkansizdi.
tek secenegi ilk gelen otobuse binmek ve ofise en yakin yerde inip yuruyerek ise gitmekti.
oylede yapti.
otobusle bugun farkli yollardan ayni istikamete nasil gidilir ogrendi mesela.ayni istikamete giden ,ayri otobus icinde ,ayri insanlarin,bile bir ortak paydada bulusabildiklerini ogrendi.
ise artik gec kalmisti.fazla yapabilecek bir seyi yoktu.meral hanima telefon etti.bir kac saat gec kalabilecegini soyledi.otobuste zaten ofise en yakin yere o buyuk magazanin yanina gelmisti .inecek var yazisi soforun ustunde bir yanip bir sondu.
otobusten inip kaldirimdan hizla yurumeye basladi .yeni dikilmis agaclara aldiris etmeyen gozleri bogazin manzarasina kayitsiz kalamadi.hemen bogaza bakan banka oturuverdi.zaten bir kac saat vakti vardi.istanbulda hayat daha yeni basliyor diye dusundu.bu sular buradan yillardir akiyor,milyonlarca insan bu manzaraya bakti."peki ben neden burdayim?ben sana neden geldim istanbul"diye sordu kendine.aslinda onceden yasadigi ilce fena sayilmazdi.yesillikler,mutlu insanlar,az kazanip yetinmeyi bilen nsanlarin oldugu o ilceden ben neden ayrildimki?ogretmen olup bir koye atanir mis gibi yasardin be nesrin diyordu.
ne okulu bitirebilmisti nede ogretmen olabilmisti.
bugunlerdeyse durum cok daha kotuydu herkes yuksek okullari bitiriyordu fakat ogretmen olamaiyorlardi.onlarda issiz gucsuz dolasiyorlardi.eskiden sanki hersey daha iyiydi.sanki insanlik hala bozulmamisti.
belkide sadece isatanbulda bozulmustu hersey.belki hala kucuk yerlerde insanlar sicak ve namusludur."allahim bana ve kizima oyle biryerde yasamayi nasip eyle,ben kendimden gectim ama kizim icin yardim et bize dedi.o sarimsi bankta gozleri uzaklara dalarak bir sure dusundukten sonra kalkti.
tekrar yuzunu sehire dondu.arabalarin arasindan gecerek kaldirimdan yuruyerek ofise dogru yola koyuldu.
birazdan zengin insanlarin yasadigi evlerin ve isyerlerinin arasindan gecerek ofise varacakti.az sonra hayatinin degisecegi ilan panosunun yanindan gecerken gozleri bir ilana takildi ama durmadan yoluna devam etti.bes on adim sonra geri donup yaziyi okudu.
insanlik paylastikca guzeldir.gelin birbirimize yardim edelim.herkes derdini paylassin.acilar paylastikca azalir yaziyordu.katilim ucretsizdir.altinda iletisim bilgileri yazan bu ilanin sol alt kosesine esitce yardimlasma dernegi yaziyordu.
cantasindan kitabi cikarip hayatinin akisini degistirecegini bilmeden bu ilanin iletisim bilgilerini kitabin arkasindaki bos sayfaya yazdi.sonra oradan ayrilip yoluna gitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder