Melankoli esirleri

Her ruh karanlık dünyalara çekip gitmeye hazır,bavulları ellerinde.Sarmaşıklar ilerlerken ağır ağır yükseklere ve yeni bir çarkıfelek bitkisi kök salıyorken denizlerinin derinlerine,elbette anlamazsın bu sakinliğin sebebini.Elbette anlamazsın siyahın içindeki kendine özgü rengi.Konusmadan renklerle hatta görmeden varlığını hissetmeden,karanlık çarşafların seni sarrmasını engelleyemezsin.

Aşk insan neslinin devamı için uydurulmuş,basit programlanmış bir çip olarak çoktan vücudumuza yerleştirildi.Kulaklarından tavana asılmış bir aidiyetlik var sende.acınası bu burumdan kurtulmak gerek.Aç şu lanet olası anksiyete bozulukları kapısını.bir bir koy baloncukların içine tanımlanamayan uçan bilişsel yaratıkları.Bu dünyadan,ne zaman geleceğini bilmediğin kopuş öyle kolay olmayacak.Anlamsızlıklarla ve değersizliklerle ördüğün bu piramit yıldızları içine çeken bir kara delik.

Melankoli ve matemin herkesi kıskandıran kardeşliğinin etrafında buluşmuş insanlarla dolu bu oda.Vecd ve rüyetin sınır kapısndaki ince çizgiye yaklaşmakta olan bu koca geminin yükü ağır.Çekil önümden.bencilliğinle harmanladığın egonun sevinci aslında sana bu hissi veren,benim zararım değil.merhamete kılıç saplamış bir kuşağı bekleyen azabı bu bu gemi daha ne kadar taşırki

Minnet bu günlerde fakir bir çocuğun ekmeğinde.