ZEMHERI ZURAFASI

ayaklarini sarkitti once.sanki sadece dusunmek istermiscesine gelmisti.onunde ucssuz bucaksiz deniz etrafinda yesil cimenler.dalgalar ve beyaz kopukler kayaliklarda.gozunu uzaklara dikti.hic bir ise yaramadigini dusundugunu.hayatinda olan varliklrin onu benimsemedigini sevmedigini dusundu.bir baltaya sap bile olamadim diyordu.elleri nasirli parmaklari izli.yuzunde kesik izleri.gozleri dolu dolu oldu.sevdigi birilerini dusundugu belliydi.kaybetmisti.zamani ve sevdiklerini basariyi.ellerini yesil cimlere koyarak bedenini topraktan yukseltip kendini ileri dogru itti.ucurumlar dustu benden.yere cakilma sesi yankilandi ayak tirnaklarimda.durmadan buyuyen bir sarmasigin dallari gibi suzuldu kani derimde.bir parca pamuk ve pansuman kurtarmaya yetmedi ucurum.kirlenmisti .pismanlik gorunmeyen bir dovme gibi isledi dokularima.eski,rengi sararip burusturup atilmis bir gazete sayfasi gibiydi ben ona uzanmaya calisirken.kimse bu hayat hikayaesini okumaya tenezzul dahi etmemisti.
ask bitti aci basladi.vefa denilen seyin anlami tartisilmaya baslandi 3.siniflarda.duzensiz gomulmeye baslandi butun umut hikayeleri.toplu mezarlarda aradigini bulmanin imkansizligina bile karsi duracak cesaretli bir ruh araniyor yaziyordu .ilan sayfalarinda.
hic bir sey yoktu son gunlerde.kahir kapladi butun sehri..bir sehrin cocuklari zemheri zurafasi gibi dort nala kosturuldu.isyan sarkilarina birlik beraberlik sarkilari eslik etti.yillar orda sessiz sedasiz kipirtisizca dururken ben hizla su gibi geciyordum.yer demir gok bakir gunlerim hala devam etmekte.ellerimi ovusturup sobayi isittiktan sonra  butun odayi istmam gerekecek.butun cocuklar birazdan okul doner cocuklardan.birazdan isler doner evin babasindan.